Sevgili dostlar, Sanal Ortam köşemizden sizlerle bazen acı, bazen tatlı olayları değerlendiriyoruz. Farklı açılardan meselelere bakmaya ve faydalı bir görüş ortaya koyma gayreti içinde oluyoruz. Çoğu zaman da ilginç ve düşündürücü bir hikâyeye yer vererek yorumu sizlere bırakıyoruz. Bu yazımızda hayatın içinde çoğu zaman benzerini yaşamış olabileceğiniz bir Mesnevi hikâyesini paylaşmak istiyorum.
Çöllerde avare dolaşan bir filozof, devesi ile yolculuk yapan kendi halinde bir köylüye rastlar. Nereden gelip nereye gittiğini öğrendikten sonra, devenin iki yanına sarkmış çuvallarda neler olduğunu sorar.
Köylü:
– Onların birine buğday, diğerine kum doldurdum diye cevap verir. Filozof;
– Buğdayı anladım ama kumu niçin doldurdun? diye sorunca köylü;
– İkinci çuval boş kalsaydı denge bozulurdu! der.
Filozof gülmeye başlar.
– Denge sağlamak için buğdayın yarısını bir çuvala, diğer yarısını da öbürüne doldursaydın herhalde daha akıllıca davranmış, zavallı devenin yükünü de azaltmış olurdun diye söyler.
Köylü şaşırır ve bu bilge adama hayranlıkla bakmaya başlar.
– Sen, der padişah yahut vezir olmalısın! Bu kadar akıl ancak onlarda bulunabilir.
– Hayır diye cevaplar filozof, ben ne padişahım, ne de vezir.
– Öyleyse dükkân sahibi, iyi ticaret yapan, zengin birisin.
– Ne gezer, cebinde mangırı bile olmayan bir adamım ben! Bunca bilgi ve hikmetin karşılığı olarak elimdeki şu değnek ve hırpani kıyafetlerimle gezip duruyorum çöllerde.
Başlarda hayretler içinde kalan köylü bu cevap karşısında hiç memnun olmamıştır.
– Çekil git yanımdan! diye bağırır. Senin bilgi ve hikmet dediğin şeyin bir faydası bulunsaydı, önce sana yarardı. Torbamın birinde kum, diğerinde buğday olması, senin içi boş bilgi ve felsefenden çok daha iyidir.
Öyle bir dünyadayız ki, atın önünde et, itin önünde ot var. “Ne demek bu!” diye sormayın. Anlatırsam siz de bağırmaya kalkarsınız. En iyisi burada bitireyim. Siz yorumlarınızı iletirseniz, burada paylaşmaya hazırım. Yeni yazılarla tekrar buluşuncaya kadar sağlık ve mutlulukla kalın, hoşcakalın.