Ekranlarda yayınlanan bir reklam var. Mutlaka denk gelmişsinizdir. Bir Amerikan çikolatasının reklamı. Güya yıllar önce Twix’in mucitleri kavga ederek ayrılırlar. Ayrı fabrikalarda kendi Twix’lerini üretirler falan. Sonra biri sağ Twix biri sol Twix olur. Reklam böyle devam ediyor. Bitiminde ise, “İkisini de dene tarafını seç” diyor. Ülke gündemimizde 2013 yılı son günlerinden beri aleni ortaya çıkmış bir kavga var. Kavga kelimesi yerine daha farklı şekillerde adlandırabilirsiniz. Çok farklı gerekçeler söyleyebilirsiniz. Kavga kelimesi ile devam edeyim. Gazeteler ve televizyonlarla sınırların zorlanarak sürdürüldüğü bu kavganın tahrip ettiği değerleri düşünen yok. İki tarafta dozu bazen arttırıp bazen azaltarak devam ettiriyor. Aslında sonuç olarak; olup bitenlerin ‘ne istenildiyse veren ile alan arasındaki kavganın sağ twix ile sol twix arasındaki çekişmeden farkı yok.
İzlemeye mecbur bırakıldığımız bu kavganın toplumun tüm katmanlarındaki etkisini dikkatle gözlemliyorum. Üzülüyorum. Maalesef tespitlerimin hepsini yazamıyorum. Ancak bu kavga 7’den 70’e tüm toplumun önünde sürdürülüyor. Yapılması gerekenlerin usulünce afişe edilmeden yapılması gerekirken. En taze konu 2010 yılı KPSS sınavları. O dönem birlikte olunduğu için hiçbir uyarı, şikâyet dikkate alınmamıştı. Şimdi de her şey dakika dakika medyada. Devam eden sınavlar ve sonrasını düşünen yok. Birbirlerini yıprattıklarını zannederek hangi değerleri tükettiklerinin farkında bile değildir. Bu kavganın en ilginç tarafı ise bir yere kadar gelip ordan öteye geçilmemesi. Kıpkırmızı çizgiler var. Diyeceksiniz ki, o zaman niye bu kavga! Onu ayrıntılı diyemem. Ama bildiğim; bu kavganın taraftarlıkları pekiştirdiği. Herkes kendi tarafına daha bir fazla sarılıyor. Aidiyetler pekişiyor. Her iki tarafında televizyonlarından izlediğimiz kadarıyla ağlaya, ağlaya varını yoğunu verenler bile var! Bunların iki üç sene önceki birbirlerine karşı hallerini bilen çocuklarının psikolojisi ne durumdadır acaba?
Bu Amerikan çikolatasının reklamının İngilizce versiyonlarını da izledim. 2015 versiyonu var. Ülkemizde yayınlandı mı bilmiyorum. Twix’lerin iki fabrikasını da gezen bir çocuk reklamın sonunda öbür tarafı da gezdiklerini ve ikisinin de aynı olduğu anlamına gelen sözler söyleyince ağzını bantlayıveriyorlar. Biz de ağzımız bantlanmadan burada bitirelim.
Taraftarlık, hele hele fanatizm boyutuna yakınsa duygusallıktır. Duygusallık ise bir sinema perdesi gibidir. Sadece izletileni görürsün, buna göre de ağlar ya da gülersin. Aklın ve vicdanın onayladığı gerçekleri görebilmek umuduyla, yeni yazılarda buluşuncaya kadar sağlıklı, huzurlu ve mutlu kalın, hoşcakalın.